تجربه هایی در فرآیند آموزش مجازی

آموزش از راه دور، روش یادگیری است که از سال ها قبل در دنیا رایج بوده. در گذشته با ارسال نامه و در حال حاضر با استفاده از شبکه اینترنت. اما با شروع همه گیری کرونا در بهمن ۱۳۹۸ ، در ایران، شاید این نوع آموزش شکل بسیار جدی تری به خود گرفت. دراین مقاله به بررسی تجربیاتی در زمینه نحوه تعامل بهتر با دانش آموزان، فعال نگاه داشتن آنها در زمان تدریس و ایجاد انگیزه برای خود راهبری آنها در یادگیری پرداخته شده است. همچنین راهکارهایی برای چگونگی بررسی و ارائه تکالیف، ارزشیابی از میزان یادگیری و تفاوت های نحوه ارزشیابی در آموزش های حضوری و غیر حضوری ارائه گردیده است. به نظر می رسد، در این نوع آموزش، برای ایجاد یادگیری پایدار، باید در تمامی مراحل فرآیند یاددهی- یادگیری، از تهیه محتوا تا ارزشیابی، روش های معمول و سنتی دچار تغییر و تحول شوند. در این میان شاید مهم ترین نکته ایجاد تعامل و ارتباط دو سویه و تا حد ممکن بین آموزشگر و فراگیران باشد. برای رسیدن به این مقصود، نقش عوامل محیطی مانند: خانواده، محیط یادگیری و همچنین پلتفرم ارائه آموزش، غیر قابل انکار است. میتوان گفت با گذشت زمان و به کارگیری تجربیات آموزشگران، در تمام کشورها، در زمینه آموزش مجازی، می شود تا حد زیادی معایب این روش آموزشی را تعدیل کرد و بر مزایای آن افزود.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، دانش آموزان ، یادگیری ، ارزشیابی