کارایی منطقه ای انرژی، رویکردی بدیل در حوزه ی سیاست گذاری انرژی

اهمیت مصرف بهینه ی انرژی در اقتصاد مدرن امروز بر کسی پوشیده نیست، مخصوصا در کشورهایی که انرژی از منابع درآمدی آنهاست. کشور ایران از دیرباز به خاطر ذخایر عظیم انرژی در مطالعات این حوزه مورد توجه بوده است. تولید و فروش انرژی در ایران یکی از منابع درآمدی دولت ها بوده و به نظر می رسد بنایی برای کاهش سهم آن در درآمدهای دولت نیست، جدای از همه ی این مسائل چیزی که مغفول واقع شده است مصرف بهینه و کارای انرژی می باشد. چرا که سیاست گذاری در این حوزه می تواند تا حدود زیادی از اتلاف منابع کشور جلوگیری کند. تاکنون سیاست گذاری های متمرکز بدون در نظر گرفتن تمرکز صنایع، آب و هوا و شرایط اقلیمی و نوع صنایع از لحاظ مصرف انرژی لحاظ می شده است. طبیعی است با تمرکز زدایی در این حوزه از سیاست گذاری می توان در جهت مصرف بهینه ی انرژی بهتر نتیجه گرفت. اولین گام در این مسیر شناسایی مناطق مختلف به لحاظ کارایی انرژی می باشد. ما در این تحقیق بر اساس یک طبقه بندی ساده کارایی انرژی صنایع بزرگ در مناطق مختلف را تخمین زده ایم. نتایج این تحقیق برای یک دوره ی ۴ ساله (۹۰-۸۷) نشان می دهد که بالاترین کارایی متعلق به منطقه ۲ شامل استان های تهران، قزوین، قم، مازندران، سمنان و گلستان و کمترین رقم کارایی متعلق به منطقه ی ۵ شامل استان های کرمان، سیستان، خراسان و یزد می باشد. سیاستگذاری در جهت بهبود مصرف انرژی گام بعدی می باشد که می تواند از موضوعات تحقیقات بعدی باشد.

کلیدواژه ها:

صنایع بزرگ ، کارایی منطقه ای انرژی ، سیاست گذاری ، استان های ایران