بررسی انگاره های اپیدمی و همه گیری ها در ادبیات داستانی

گسترش ویروس کرونا و وقایع پیرامونی آن شهرت دوباره مطالب چند کتاب که وقایع این همه گیری را پیش گویی کردند سبب گردیده است . افراد مختلف از جمله برخی منتقدان ادبی با نگاهی دوباره به آثار گذشتگان به دنبال ردپای چنین بیماری هایی را در آثار به کنکاش پرداختند. هرچند تعدادی از این آثار مانند رمان »طاعون« اثر آلبر کامو با تکیه بر عناصر ادبی و استعاری ، بیماری های مسری را دستمایه بسط مفاهیم عمیق انسانی قرار داده اند، بسیاری دیگر با دیدگاه واقع گرایانه تر به ابراز نوعی هشدار زیست محیطی یا اخلاقی برآمده اند و بانشان دادن تعمد انسانی در پشت فجایع به ظاهر اتفاقی به تئوری توطئه رسیدند؛ چه تئوری توطئه را بپذیریم و چه نه ، مشابهت های این رمانها با دوران معاصر می تواند به خودی خود جالب باشد و شاید بهانه ای به دست دهد تا علاقه مندان ادبیات به مطالعه آنها بپردازند . در این مقال به بررسی آثار کلاسیک داستانی میپردازیم که به نوعی وقابع و اپیدمی ها را در قرن حاضر پیشگویی کرده اند.

کلیدواژه ها:

اپیدمی ، همه گیری ، داستان ، ادبیات ، کتاب ، عفونت