محمد گلشن - دانشجوی دکتری آبخیرداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، ساری
پیام ابراهیمی - دانشجوی دکتری آبخیزداری، دانشکده علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
اباذر اسمعلی عوری - دانشیار مرتع و آبخیزداری، دانشگاه محقق اردبیلی

این پژوهش در پهنه ایران زمین به منظور بررسی انتخاب بهترین روش درون­یابی مکانی برای برآورد میزان متوسط دمای سالانه انجام گردید. برای این منظور، از آمار دمای ۱۸۰ ایستگاه سینوپتیک در سطح کشور استفاده شد و با استفاده از روش­های مختلف درون یابی قطعی IDW، GPI، LPI و RBF با توان و مدل های مختلف (اسپلاین نواری کاملا منظم، چندربعی معکوس، چندربعی، نواری با کشش و نواری با ضخامت کم) و روش­های درون یابی زمین­آماری کریجینگ و کوکریجینگ (با مدل­های دایره­ای، کروی، کروی چهار وجهی، پنج وجهی، نمایی، گوسین، درجه دوم منطقی، اثر قطعه­ای، K-bessel، J-bessel و ثابت) به بررسی الگوی توزیع مکانی متوسط دمای سالانه در سطح ایران و شناخت مناسب ترین روش میان­یابی در کشور پرداخته شد. با استفاده از روش ارزیابی متقابل و استفاده از شاخص های RMSE، MBE، MAPE و r مناسب ترین روش میان یابی انتخاب شد. در نهایت با استفاده از روش های مناسب تر، نقشه­های متوسط دمای سالانه در محیط GIS تهیه گردید. نتایج نشان داد برای پهنه بندی متوسط دمای سالانه در ایران، روش RBF با مدل چندربعی نسبت به سایر مدل­ها دارای کمترین مقدار RMSE و بیشترین مقدار همبستگی است.

: ایران, زمین آمار, درون یابی, متوسط دمای سالانه, RBF