تحلیل نظری وضع مالیات بهینه با توجه به الگوی تخصیص زمان

یکی از مهمترین مباحث موجود در اقتصاد بخش عمومی چگونکی وضع مالیات درباره عاملین اقتصادی است. نگرش کلاسیک در تئوری مالیه عمومی این است که سیستم مالیاتی بهینه کالاهای ترکیبی، جانشین شدن کار در بازار را به حداقل می رساند. از این رو ادبیات موجود تاکید زیادی بر رابطه بهینه بودن سیستم مالیاتی و تخصیص زمان می کند. لذا می توان از این نظر استدلال کرد که تئوری تخصیص زمانگری بکر[۱] نسبت به الگوی فراغت- کار دیاموند و میرلیز واضح تر است. در واقع مقاله حاضر نشان می دهد که الگوی گری بکر نتایج جدید و جذابی در مورد مالیا ت بندی بهینه بر کالاهای ترکیبی ارائه می کند. با توجه به اینکه مقالات ارائه شده  در این زمینه، بیشتر به نقش کشش متقاطع فراغت پرداخته اند، و از آن جا که تئوری های سنتی پیشنهاد می کنند که نرخهای متفاوت مالیاتی بایستی بر مبنای کشش متقاطع فراغت باشند؛ ولی چون اقتصاددانان اطلاعات بسیار اندکی درباره مقدار این پارامترها دارند، لذا می توان بر اساس الگوی تخصیص زمان گری بکر و بر اساس تابع تولید خانوار این محدودیتهای اطلاعاتی را در مورد کاربردی بودن تئوری های اقتصادی کاهش داد.  این مقاله به بررسی وضع مالیات بر کالاهای ترکیبی[۲] در مدل تخصیص زمانگری بکر (۱۹۶۵) از لحاظ نظری می پردازد. نتایج حاکی از آن است که سیستم بهینه مالیاتی اساسا به سهم عوامل تولیدی و کشش جانشینی آنها در تولید خانوار بستگی دارد.   [۱]. Becker, ۱۹۶۵. [۲]. Commodity Taxation

کلیدواژه ها:

مالیات ، بهینه سازی ، برنامه زمان بندی ، الگوی گری بکر ، مدل تولید خانوار ، سیستم مالیاتی بهینه کالای ترکیبی ، روش کورلت و هایو