علی رحیمی - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری ایران
رحمت عباسی - استادیار گروه زراعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری ایران
همت اله پیردشتی - استاد گروه زراعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری ایران
مریم جنابیان - دانش اموخته دکتری زراعت، دانشگاه علم کشاورزی و منابع طبیعی ساری ایران

این آزمایش در سال ۱۳۹۸ به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در مزرعه ای واقع در شهر فیروزکوه در سه تکرار انجام گردید. در این ازمایش اثر سه سطح ابیاری بعد از ۷۰ مطلوب، ۱۴۰ و ۲۱۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر ودو سطح کاربرد کود دامی (کاربرد وعدم کاربرد) و در دو سطح وجود و عدم وجود علف های هرز مورد مقایسه قرار گرفت. سطوح مختلف آبیاری در کرت اصلی و ترکیبات دو عامل کوددهی وعلف هرز در کرت های فرعی قرارداشتند. براساس نتایج تیمار ۲۱۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر منجر به کاهش ارتفاع بوته و تعداد غده به میزان بیش از ۲۵ و ۳۶ درصددر مقایسه با تیمار مطلوب ابیاری شد. همچنین نتایج حاکی از کمترین میزان وزن تر غده و ریشه در سطح مطلوب آبیاری وعدم کاربرد کود دامی بود. براساس نتایج کاهش سطح ابیاری از ۷۰ به ۱۲۰، میزان وزن خشک بوته را به ویژه تحت حضور علف هرز در مزرعه کاهش داد. همچنین براساس نتایج بیشترین مقدار ماده خشک در سطح آبیاری مطلوب و عدم تیمار کودی در شرایط کنترل علف هرز به میزان ۶۲ گرم و کمترین آن نیز در تیمار ابیاری ۲۱۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و تیمار کودی در شرایط کنترل علف هرز به میزان گرم ۳۲ ماده خشک بوته بود. نتایج این آزمایش نشان دادذ که سطوح ابیاری در مقایسه با کوددهی و رقابت عل هرزعامل موثرتری بر شاخص های رشد و عملکرد سیب زمینی می باشد. بنابراین در مناطق با محدودیت منابع ابی کود دامی ضروری نمی باشد. به نظر می رسد سطوح ابیاری از طریق اثر بر شاخص های رشدی گیاه منجر به کاهش عملکرد سیب زمینی می شود.

آبیاری، سیب زمینی، کود، علف هرز