اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانشناختی، تاب آوری و تحمل پریشانی کودکان افغان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانشناختی، تابآوری و تحمل پریشانی کودکان افغان که دریکی از مدارس خود گردان مشهد تحصیل می کنند، اجرا گردید. این تحقیق نیمه آزمایشی میباشد که با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجامگردیده است. در این پژوهش گروه نمونه، ۳۰ دانش آموزان افغان بوده که به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شده و به صورت تصادفی دردو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. از ابزارهای اندازهگیری، پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی یا پذیرش و عمل بوند و همکاران (۲۰۱۱)،مقیاس تاب آوری کودک و نوجوان- ۲۸ انگار و لیبنبرگ (۲۰۰۹) و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) استفاده شد. سپس گروهآزمایش تحت درمان پذیرش و تعهد قرار گرفتند. جلسات درمانی این دانش آموزان در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به صورت گروهی تنظیم شد. گروهکنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. پس از پایان جلسات درمان گروه آزمایش، هر دو گروه مجددا پرسشنامه ها را به عنوان پس آزمون تکمیل نمودند.داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری و نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایجحاصل از این پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد باعث افزایش انعطاف پذیری روانشناختی، تاب آوری و تحمل پریشانی گروه آزمایشنسبت به گروه کنترل میشود. بدین ترتیب، می توان نتیجه گرفت که درمان پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روانشناختی، تاب آوری و تحملپریشانی اثربخش است.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، انعطاف پذیری روانشناختی ، تاب آوری ، تحمل پریشانی ، کودکان افغان