ارتباط میان بهداشت روان با شاخص کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان (مراحل DCIS ، گرید۱ و۲) شهراراک

در جامعه کنونی روند رو به رشد شیوع انواع سرطان را خصوصا در شهرهای آلوده و صنعتی ایران شاهد هستیم. تشخیص سرطان پستان به عنوان شایع ترین نوع سرطان در زنان برای آنان سخت و دردناک است تا جایی که اثرات طولانی مدتی بر بهداشت روان وکیفیت زندگی این بیماران به جای می گذارد. مطالعه پیش رو با هدف بررسی ارتباط میان بهداشت روان با شاخص کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان که درمراحل DCIS وگرید ۱ و ۲ می باشند انجام شده است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی به روی ۶۸ بیمار زن مبتلا به سرطان پستان که جهت انجام آزمایش بیوپسی و شیمی درمانی به بیمارستان های امیرکبیر و آیت اله خوانساری شهر اراک مراجعه نمودند با ابزار پژوهشی پرسشنامه سلامت عمومی GHQ به همراه پرسشنامه استاندارد بک ) beck ( در بعد روانی و پرسشنامه کیفیت زندگی) ۳۴ سوالی( انجام شد.داده های حاصل با استفاده از نرم افزارآماری SPSS و با آزمون t test ، ANOVA و ۲X تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بدست آمده از محیط پژوهش حاکی از آن است که میان بهداشت روان زنان مبتلا به سرطان پستان در مراحل DCIS ، گرید ۱ و ۲ با کیفیت زندگی در تمامی ابعاد همبستگی معناداری وجود دارد) p<۰.۰۵ ( سلامت روان بیماران مبتلا به سرطان پستان در گرید ۱ و ۲ و خود کارآمدگی جسمی ارتباط معناداری دیده شد و همچنین میان تعداد فرزندان خانواده، وضعیت اقتصادی و درآمدی، تشخیص و درمان به موقع وحتی تعداد جلسات شیمی درمانی با بهداشت روان و کیفیت زندگی همبستگی معناداری دیده شد. بیماران زن مبتلا به سرطان پستان مستعد خطربالاتری برای ابتلا به مشکلات روانشناختی محسوب می شوند که با ایجاد زیر ساخت های روانشناختی جهت انجام آزمایشات دوره ای می توان از بروز این اختلالات جلوگیری کرد و سطح بهداشت روان و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان را به طرز چشمگیری افزایش داد.

کلیدواژه ها:

بهداشت روان ، شاخص کیفیت زندگی ، سرطان پستان ، عوامل روانشناختی