تاثیر مولفه های روانی، کالبدی و محیطی در ارتقاء رضایتمندی ساکنان مجتمع های مسکونی

خانه نخستین جایی است که انسان برای فرار از تنش های بیرون امروزه پیشرفت ارتباطات و تبادل علوم و و رسیدن به آرامش و آسایش به آن پناه می برد و علاوه بر تامین نیازهای کمی، به نیازهای کیفی زندگی انسان و فراهم نمودن شرایط مطلوب ، برای خانواده و تحقق فعالیت های خانوادگی در آن پرداخته می شود. در نتیجه بررسی میزان رضایتمندی ساکنان مجتمع های مسکونی، یکی از مهمترین رویکردهای پژوهش در حوزه مسکن است.فنون و تکنولوژی در میان ملل با فرهنگ های متمایز و نیز رشد جمعیت، ساخت و ساز را به سمت بلند مرتبه سازی و ساخت مجتمع های مسکونی سوق داده است. رضایتمندی سکونتی یکی از مسائل مهم و تاثیرگذار در حوزه مسکن است که براساس شاخص های متنوعی ارزیابی میشود و معیاری برای ارزیابی وضعیتی شخصی است که فرد در محیط مسکونی بر همه ابعاد زندگی خود توجه دارد و از کیفیت آنها رضایت دارد. این پژوهش پس از بررسی شاخص های مطرح شده در پژوهش - های مختلف به مدلیابی رضایتمندی سکونتی براساس عوامل کالبدی موثر بر آن میپردازد. طراحی معماری در مجتمع های مسکونی می تواند سبب ارتقاء رضایت کاربران از سکونت در فضا گردد. ارزیابی کاربران از محیط مسکونی می تواند به عنوان یکی از مهمترین معیارهای سنجش دستیابی به اهداف طرح معماری و تعیین کننده میزان موفقیت هر طراحی به حساب آید.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مجتمع های مسکونی ، رضایتمندی سکونتی