بررسی تاثیر منظر پردازی عمودی بر ساختمان های بلند مرتبه در اصفهان

رضایتمندی یکی از مهم ترین معیار های سنجش کیفیت فضای معماری می باشد، به طوری که محیط با کیفیت مناسب از طریق ویژگی های فیزیکی، اجتماعی و نمادین احساس رفاه و رضایتمندی را برای استفاده کنندگان خود به ارمغان می آورد. با افزایش جمعیت و ساخته شدن ساختمان ها به صورت بلند مرتبه، کمرنگ شدن تعاملات اجتماعی یک پدیده و رفتار شایع شده است. زیبایی شناسی می تواند به این کمک کند که حس تعلق به مکان به وجود آید، یعنی طراحی ساختمان به گونه ای باشد که فرد نتواند از جنبه زیبایی شناسی آن بگذرد. ادراک محیطی از تعامل و تقابل ادراک حسی و اطلاعات شناختی، که در ذهن انسان ذخیره شده اند حادث می شود. در این فرایند نقش محیط به عنوان عامل اساسی در رشد، توسعه و در نهایت در یادگیری مورد توجه قرار می گیرد. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است و شهر مورد نظر اصفهان می باشد. در شهر اصفهان و دیگر شهرهای پر جمعیت با توجه به افزایش جمعیت و کمبود سرانه فضای سبز برای افراد و افزایش آپارتمان ها و ساختمان های بلند مرتبه و کم شدن معماری های دور از سبزینگی باید مکان هایی که در آن بلندمرتبه سازی رواج دارد را دارای ارزش، لذت و حس سرزندگی کنیم تا دارای زیبایی شناسی شود، ایجاد خرد اقلیم در این بناها یکی دیگر از اهداف ایجاد منظر پردازی های عمودی است.

کلیدواژه ها:

منظر پردازی ، عمودی ، بلند مرتبه ، اصفهان ، معماری ، زیبایی شناسی