شمس اله جعفری - کارشناس ارشد عمران_سازه
زهرا شریفی - کارشناس ارشد معماری

طبیعت گسترده ترین وجه از جهان هستی است که تمام موجودات زنده و غیرزنده در دامن آن به وجود می آیند، رشد می کنند و به آن بازمی گردند. بهره گیری از طبیعت در علوم مختلف از جمله معماری، همواره مورد توجه پژوهشگران عرصه ی ساخت و ساز و طراحی سازه واقع می شده است. ساختارهای موجود در طبیعت (جانوران، گیاهان و طبیعت بی جان)، می تواند می تواند الگوی مناسبی برای ساخت انواع ساختمان ها با کاربری های متنوع باشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی است. براساس نتایج، همگامی با طبیعت و بهره گیری از ساختارهای آن در سازه های ساختمانی، مشکلات و تخریب کمتری برای جهان طبیعت ایجاد می کند، از این رو، بهره گیری از ساختارهای طبیعی در طراحی سازه، به نوعی همگام با توسعه ی پایدار و در راستای اهداف آن است.

سازه، ساخت و ساز، طبیعت، توسعه ی پایدار