بررسی رابطه میان طراحی مدولار و انعطاف پذیری به جهت ارتقا پایداری اجتماعی در مسکن معاصر
محل انتشار: ششمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و مهندسی و سومین کنگره بین المللی عمران، معماری و شهرسازی آسیا
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 185
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICRSIE06_603
تاریخ نمایه سازی: 8 اسفند 1400
چکیده مقاله:
امروزه یکی از مسائلی که دغدغه معماران و طراحان داخلی در حوزه مسکن می باشد، ارتقا کیفی تعاملات اجتماعی میان ساکنین ساختمان ها و در ادامه آن پایداری اجتماعی مطلوب می باشد که در طراحی فضاهای سکونتی به آن توجه لازم مبذول نمی گردد.حال در این راستا یکی ازراهبردهایی که باعث ارتقا پویایی فضا و در ادامه آن افزایش تعاملات اجتماعی می گردد، انعطاف پذیری فضا و طراحی مدولار فضای داخلی می باشد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی بر آن است تا ارتقا پایداری اجتماعی در مسکن معاصر از طریق طراحی مدولار و انعطاف پذیر بپردازد.نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است به منظور ارتقا پایداری اجتماعی در مسکن معاصر بایستی طراحی فضاها پویا و سیال باشد. در این راستا توجه به مولفه های کالبدی از جمله قابلیت توسعه فضا و چند عملکردی بودن فضا و توجه به مولفه های روانشناختی از جمله ارتقا حس تعلق به مکان از پر اهمیت ترین راهبردهای ارائه شده می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فریما خدری
کارشناسی ارشد معماری داخلی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس،ایران