رهام امیرپور امرائی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه آزاد، واحد تهران مرکز

بیان مسئله : ما در این پژوهش قصد داریم تا با گذر از بخشی از ادوار تاریخی مهم کشور ایران؛ به این نکته برسیم که علم (هنر) پداگوژی در ایران قدیم نیز جایگاهی شناخته شده داشته و اگرچه با این نام : پداگوژی شناخته نمیشوده است ولی وجود داشته سپس با آوردن مثالهایی این موارد را تحلیل کرده و نیز چگونگی انتقال دانش تحلیل و علت آن را ملموس سازیم. هدف : علاوه بر سخنان پیش ذکر؛ در این مقاله قصد داریم تا با آوردن مثال هایی تخصصی تر از زکریای رازی؛ خواجه نصیر الدین طوسی و خواجه نظام الملک طوسی بر این افراد نیز ارج نهیم. روش تحقیق : ما در اینجا از هر دو شیوه گردآوری منابع؛ کتابخانه ای و از سابقه و تجارب آموزشی در بخش میدانی بهره برده و روش ما توصیفی-تحلیلی است و این مقاله کیفی و کاربردی میباشد، در باب پیشینه این تحقیق نیز منابع ما با خود عنوان پداگوژی در ایران محدودیت داشته و ما از شیوه های تطبیقی بهره بردیم. جمع بندی : در پایان چشم انداز داریم که امر آموزش و پرورش؛ با یکدیگر بیشتر ادغام گردد و آثار قدما را نیز به دلیل قدیمی بودن؛ همواره از امروزی بودن؛ دیگر دور ندانیم!، امید که مفید واقع گردد..

زکریا رازی، نصیر الدین طوسی، نظام الملک طوسی، پداگوژی، روح هنر.