طرلان صادقی پور - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه شیراز،
فاطمه قبادپور - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه شیراز،

انسان همواره به دلیل میل به کمال گرایی ذاتی و دست یابی به هر آنچه که مطلوب است به دنبال تغییر در شیوه زندگی و به طبع محیط پیرامون خود می باشد. با گسترش تکنولوژی و پیچیدگی شهر ها گاها انسان قدرت کنترل خود را بر فضاهای شهری از دست داده و میزان پیچیدگی افزایش می یابد. تغییرات لحاظ شده توسط انسان پیامد های اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی فراوانی را بر محیط زندگی او تحمیل ساخته که در این میان پیامد های زیست محیطی جبران ناپذیر ترند. اجتماع گرایی انسان ها همواره در تصمیم گیری، تعدد گزینه ها و معیار های متفاوتی را فراهم خواهد کرد و شاهد نقش برنامه ریزان در راستای ایجاد تعادل و توازن و رضایت به منظور تداوم زندگی جمعی خواهد بود. مناطق شهری با گسترش ردپاهای فیزیکی خود ، زمین را مستقیما مصرف و اشغال می کنند ، که اغلب منجر به تغییر شکل کامل چشم انداز می شود. نرخ بالای گسترش شهری در سراسر جهان منجر به از بین رفتن زمین های کشاورزی ، کاهش زیستگاه حیات وحش و تغییر آب و هواشناسی منطقه ای می شود. در این پژوهش به بررسی چند روش در زمینه ارزیابی پیامد های زیست محیطی پروژه ها شهری پرداخته می شود.

روش ارزیابی پیامد زیست محیطی، کاربری زمین، برنامه ریزی شهری، رشد شهری، توسعه پایدار