بررسی حفظ هویت محله های تاریخی در مناطق دارای بافت ارزشمند مورد پژوهی محله سنگلج منطقه ۱۲ شهرداری تهران

اگرچه محلات مرکزی شهر در گذشته مرکز تعاملات و فعالیت های اجتماعی و اقتصادی متنوعی بوده اما امروزه به علت مشکلات عدیده که از آن ها تحت عنوان فرسودگی یاد می شود هویت این محلات روز به روز کمرنگ تر شده و به تبع آن کارایی خود را از دست داده است. به همین دلیل، توجه به این گونه محلات و مداخله در آن ها امری ضروری به نظر می رسد. یکی از روش های نوین مداخله در بافت های قدیمی و تاریخی محلات رویکرد بازآفرینی است، در واقع بازآفرینی با توجه توامان به ابعاد کالبدی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی سعی در احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و یا به عبارتی به دنبال دوباره زنده شدن بافت شهر است. این پژوهش با هدف بررسی هویت مندی محله های دارای بافت فرسوده واجد ارزش تاریخی که برخاسته از باورها و نیاز های ساکنین آن است با توجه به اصول انگاره بازآفرینی و با استفاده از روش های مطالعات کتابخانه ای و مطالعات اسناد فرادست به دنبال بهبود وضعیت محلات است و در راستای رسیدن به این هدف مداخلات کالبدی و غیر کالبدی اعم از باز تعریف مرکز محلات و زیر محلات، ارتقاء نظام دسترسی، عطف توجه به عناصر تاریخی و ارزشمند ، نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده و ارتقای حس تعلق ساکنین و تشویق به سکونت در این محله و... پیشنهاد شده است. با دخالت دادن این عوامل در سازمان فضایی محلات می توان به محلاتی دست پیدا کرد که نه تنها با مشکلات بی هویتی و فرسودگی دست و پنجه نرم نمی کند بلکه برخوردار از شرایط سکونتی و فعالیتی متعادل هستند. پژوهش مورد بررسی، پژوهش شهری راهبردی بوده که هم هویت مدیریت شهری را در خود داشته و هم هویت گردشگری شهری را، که به دنبال ارائه پیشنهادات و حل یکی از مشکلات شهری در درون بافت های ارزشمند و تاریخی شهرها می باشد.جامعه آماری تعداد ۳۰۰ خانوار انتخاب شده از محله سنگلج از محلات شهرداری منطقه ۱۲تهران می باشد که این محله در درون بافت ارزشمند و تاریخی شهر تهران قرار دارد .

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، بافت شهری ، فرسودگی ، بازآفرینی ، بهسازی ونوسازی