بررسی مفهوم شر در اساطیر مزدیسنایی و علل یابی پرهیز از نمایش خشونت در سنگ نگاره های تخت جمشید

سنگ نگاره های تخت جمشید با پرهیز از نمایش خشونت و شرارت بیانگر اندیشه های ایران باستان می باشند که با توجه به حاکمیت فرهنگ مزدیسنایی؛ به نظر می رسد می توان عللی برای این مساله یافت. فرضیه پژوهش حاضر این است که با بررسی اساطیر ایران از منظر آرای سیاسی هانا آرنت پیرامون مساله شرارت می توان به تحلیلی عینی از این مفهوم دست یافت و عللی روشن برای این امر ارائه نمود. آرنت شرارت را ناشی از ناتوانی در اندیشیدن می داند و عاملان آن را قربانیانی معرفی می کند که قدرت تعقل خود را در سیستم های توتالیتری از دست داده اند. در اندیشه های ایرانی اهورامزدا خداوند خرد شمرده می شود که دعوت به خردورزی مهم ترین وظیفه اوست و این نکته به طریقی ضمنی اشاره به دوری از شرارت و فراخواندن به صلح است، ضمن آنکه با مربوط نمودن این صفات به اهریمن بر قبیح دانستن این امر تاکید شده و علتش عدم توانایی اهریمن در تعقل و اندیشه ورزی ذکر شده است. روش این پژوهش به شیوه توصیفی می باشد که با در نظر گرفتن چارچوب نظری مذکور به بازنگری در منابع مزدیسنایی پرداخته و عللی برای این مساله ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

اساطیر مزدیسنایی ، تخت جمشید ، هانا آرنت ، شرارت