ارزیابی ابقاپذیری بتن خودتراکم حاوی دوده سیلیسی و خاکستر بادی با تغییر مدول نرمی ماسه

حساسیت بالای بتن خودتراکم نسبت به تغییرات غیر عمدی در اجزای مخلوط از یک سو و نبود دقت کافی در تولید این نوع از بتن در مقیاس بزرگ از سوی دیگر محققان را بر آن داشته تا با تکیه بر روش های علمی تلاش کنند حساسیت این نوع از بتن را نسبت به تغییرات وارده در دو بخش کیفیت و کمیت کاهش دهند. آنان بر این باورند ارائه طرح اختلاطی با حساسیت کمتر یا به تعبیری دیگر ابقاپذیرتر راه گشای این مسئله است. بدین منظور تلاش شده است تا با جایگزینی مواد سیمانی نظیر دوده سلیسی و خاکستر بادی به صورت درصد وزنی سیمان از یک سو با کاهش مصرف سیمان به توسعه پایدار در صنعت ساخت و ساز دست یافت و از سویی دیگر به مخلوطی با ثبات و ابقاپذیری بیشتر. یکی از مهمترین تغییرات ناخواسته ای که در صورت وقوع سبب تغییرات خواص تازه و سخت شده بتن خودتراکم می گردد تغییر در دانه بندی ریزدانه می باشد. برای بررسی این عامل تاثیر تغییر مدول نرمی ماسه در نظر گرفته شده است و بدین منظور در این تحقیق مقدار مدول نرمی ماسه به عنوان متغیر مستقل به مقدار ±۰.۲ تغییر داده می شود و کارایی بتن خودتراکم با استفاده از نتایج حاصل از آزمایش های جریان اسلامپ، مخروط V شکل، الک جداشدگی و حلقه جی مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد. همچنین مقاومت فشاری نمونه های ۲۸ به عنوان یکی از مهمترین خصوصیت بتن سخت شده نیز مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، ابقاپذیری ، مدول نرمی ماسه ، دوده سیلیس ، خاکستر بادی ، الک جداشدگی ، جریان اسلامپ ، حلقه جی