بررسی علل روانشناختی بزهکاری نوجوانان و جوانان

بزهکاری، یکی از مباحث مطرح در آسیب شناسی روانی در علم روان شناسی بوده و به معنای اقدام به عملی است که برخلاف موازین، مقررات، قوانین و معیارهای ارزشی و فرهنگی جامعه باشد. در طول تاریخ نظریه های متعددی در تببین جرم و بزهکاری بوجود آمده است از بین آنان روانشناسان هر فرد را همچون شخصیت منحصر به فردی می دانند که راه یافتن ریشه ها و عواملی که فرد را مستعد رفتار انحرافی می نماید شناخت ویژگی های فردی او نظیر اختلالات شخصیتی، اضطراب، افسردگی، لذت جویی، کم هوشی و تعلق خاطر به دیگران است. علاوه بر تاکید روانشناسان بر ارثی بودن هوش، و ارتباط آن با رفتار انحرافی، روانشناسان به دنبال یافتن ارتباط بین جرم و بزهکاری با نوع خاصی از شخصیت، نظیر شخصیت «روان رنجور» بوده اند. با آغاز قرن بیستم، رویکرد روانشناختی رفتار انحرافی توسعه یافت برخی از عوامل اساسی رویکرد روانشناختی شامل مفاهیمی چون عقب ماندگی ذهنی، بیماری های روانی، پیکربندی شخصیت و ناکامی می شود که موجب ارتکاب جرم و بزهکاری می شود. با این وجود صاحبنظران علوم تربیتی، جامعهشناسنان، روانشناسان بر این عقیدهاند که علاوه بر نقش خانواده، دوستان، مدرسه، اعتقادات و مانند اینها در بروز بزهکاری در نوجوانان و جوانان تغییر در خصوصیات جسمانی و روانی که در حین بلوغ رخ میدهد نقش مهمی در تغییرات خلق و خوی افراد به وجود میآورد که عواملی از جمله هیجانی بودن، احساساتی عمل کردن، عدم توجه به عاقبت عمل، با توجه به شرایط جسمانی زمینه را برای بروز رفتارهای نابهنجار به وجود میآورد.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، مشکلات نوجوانان ، آسیب های اجتماعی