اثربخشی طرحواره درمانی بر سلامت روان زوجین دارای تجربه خیانت زناشویی

زمینه و هدف: خیانت زناشویی موضوعی است که زوج درمانگران به صورت منظم در کارهای بالینی شان با آن مواجه می شوند و می تواند تجربه ای گیج کننده و دردناک بر همه کسانی باشد که درگیر با آن هستند. این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر سلامت روان زوجین دارای تجربه خیانت زناشویی انجام گردید. روش بررسی: پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی بوده و از نظر روش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش زوجین دارای تجربه خیانت زناشویی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که از میان آن ها ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شد. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دیدند. هر دو گروه پرسش نامه سلامت روان (GHQ-۲۸) را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک عاملی و نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که روش مداخله طرحواره درمانی به طور معناداری میانگین نمره سلامت روان زوجین دارای تجربه خیانت زناشویی را افزایش داد (۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش بر اهمیت کاربرد درمان طرحواره درمانی در افزایش سلامت روان زوجین دارای تجربه خیانت زناشویی اذعان دارد. می توان از این رویکرد برای کاهش آسیب های ناشی از روابط فرا زناشویی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، طرحواره درمانی ، خیانت زناشویی