تبیین اصول طراحی فضاهای باز و نیمه باز در مراکز کودکان بی سرپرست با هدف تقویت تعاملات اجتماعی آن ها

در جوامع امروز، تعداد کودکان بی سرپرست رو به افزایش است. بی سرپرستی مسئله ای است که تمام ابعاد وجودی انسان را تحت تاثیر قرار می دهد و مشکلات شخصیتی، روانی، اجتماعی و اقتصادی فراوانی به همراه دارد. یکی از اساسی ترین مشکلات کودکان بی سرپرست، عدم توانایی برقراری درست ارتباط با افراد جامعه است. که خود منشا بسیاری دیگر از مسائل آن هاست. تعاملات اجتماعی، کاهنده ی بسیاری از مشکلات اجتماعی و روانی و شخصیتی کودکان بی سرپرست و افزاینده ی توانمندی های آنان و در نتیجه حل مسائل اقتصادی آینده ی آن هاست. در این پژوهش سعی شده تا مفهوم تعاملات اجتماعی و مولفه های شکل دهنده ی آن در مراکز کودکان بی سرپرست شناسایی شده و با توجه به استفاده ی نه چندان مفید از فضاهای باز و نیمه باز در اکثر آن مراکز، اصول طراحی آن فضاها با هدف تقویت تعاملات اجتماعی کودکان بی سرپرست استخراج گردد. پژوهش حاضر از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بهره گرفته و رویکرد کلی آن، کیفی است. این پژوهش از نظر هدفی که دنبال می کند کاربردی و اطلاعات از مطالعه ی منابع کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است. تحلیل ها نشان داد رعایت اصولی از قبیل مقیاس، دسترسی و به هم پیوستگی، ایمنی و امنیت، خوانایی، قلمروپایی، اجتماع پذیری، زیبایی شناسی و منظر و فعالیت پذیری باعث افزایش کیفیت این مراکز و تقویت تعاملات کودکان بی سرپرست می شود. در پایان راهکارهایی جهت عملکرد بهتر فضاهای باز و نیمه باز مراکز کودکان بی سرپرست، با هدف افزایش تعاملات کودکان پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

فضاهای باز ، فضاهای نیمه باز ، کودکان بی سرپرست ، تعاملات اجتماعی