محسن بیرانوند - دکترای مدیریت ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه تهران (پردیس بین المللی کیش)، کیش، ایران
حسین رجبی نوش آبادی - استادیار، مدیریت ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه تهران (پردیس بین المللی کیش)، کیش، ایران E-mail: Horajabi@ut.ac.ir
سید نصرالله سجادی - استاد تمام، گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهرزاد حمیدی - دانشیار، گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

اهمیت و نقش ورزش در حوزه بین­المللی و به طور ویژه حضور ورزشکاران پاک و عاری از دوپینگ در رویدادهای ورزشی بر کسی پوشیده نیست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی علل گرایش ورزشکاران نخبه به دوپینگ است که با روش کیفی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را هیئت رئیسه فدراسیون­ها، مربیان و ورزشکاران تیم­های ملی دوچرخه سواری، دومیدانی، وزنه برداری، کشتی و بسکتبال که بر اساس گزارش فدراسیون پزشکی در آذر ۱۳۹۵ دارای بیشترین آمار دوپینگ در ایران بودند و در بازی­های آسیایی جاکارتا حضور داشتند، تشکیل می دادند. نمونه ها با روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها، از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و برای انجام مراحل کدگذاری و تحلیل داده­ها از نرم نرم افزار MAXQDA ۲۰۱۸ استفاده شد. بر اساس یافته ها، ۱۳ مولفه به عنوان علل گرایش به دوپینگ در بین ورزشکاران ملی پوش ایران شناسایی شدند: مشکلات فردی، روانی، مالی، قانون، مدیریتی، مربیان، عملکردی، نگرش فرد، دلایل اجتماعی و فرهنگی، کنترل، ساختاری، منفعت طلبی و رسانه ها. در پایان، متناسب با نتایج به دست آمده پیشنهادهایی در راستای جلوگیری از گرایش ورزشکاران به دوپینگ ارائه شد.

واژگان کلیدی: دوپینگ, مواد نیروزا, سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا), ورزشکاران نخبه و ورزش حرفه ای