تخمین خصوصیات رطوبتی خاک در مقیاس حوضه آبریز، به عنوان متغیرهای ورودی مدل سازی هیدرولوژیکی با استفاده از نقشه های کوچک مقیاس خاکشناسی
عنوان مقاله: تخمین خصوصیات رطوبتی خاک در مقیاس حوضه آبریز، به عنوان متغیرهای ورودی مدل سازی هیدرولوژیکی با استفاده از نقشه های کوچک مقیاس خاکشناسی
شناسه ملی مقاله: JR_WATER-6-3_004
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_WATER-6-3_004
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
سعید امامی فر - آبیاری و زهکشی ، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاوری، دانشگاه فردوسی مشهد
کامران داوری داوری - گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسین انصاری - گروه مهندسی آب، دانشکده کشاوری، دانشگاه فردوسی مشهد
بیژن قهرمان - گروه مهندسی آب، دانشکده کشاوری، دانشگاه فردوسی مشهد
سید محمود حسینی - استاد گروه مهندسی عمران،دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
محسن ناصری - دانشکده عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران
خلاصه مقاله:
سعید امامی فر - آبیاری و زهکشی ، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاوری، دانشگاه فردوسی مشهد
کامران داوری داوری - گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسین انصاری - گروه مهندسی آب، دانشکده کشاوری، دانشگاه فردوسی مشهد
بیژن قهرمان - گروه مهندسی آب، دانشکده کشاوری، دانشگاه فردوسی مشهد
سید محمود حسینی - استاد گروه مهندسی عمران،دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
محسن ناصری - دانشکده عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران
یکی از اطلاعات بسیار مهم، به عنوان ورودی در مدلسازی فرایندهای هیدرولوژیکی، اطلاعات مربوط به خصوصیات رطوبتی خاک و بخصوص کل نگهداشت قابل دسترس در سطح حوضه آبریز، میباشد. این پژوهش با هدف ارائه روشی برای تخمین نسبی این کمیتها میباشد. بر این اساس در ابتدا تحقیق، تعیین و استخراج کلاسهای بافت خاک روش USDA، از روی نقشه ملی خاکشناسی ایران که دارای کلاس بافت خاک به روش کمیسیون انجمن اروپا ([۱]CEC) است « این روش «CEC» دارای ۶ کلاس بافتی با کدهای ۰ تا ۵ میباشد»، صورت گرفت. در ادامه از این کلاسهای بافت (کلاسهای بافت روش USDA) برای تخمین و در نتیجه تهیه نقشه مقادیر گنجایش زراعی و نقطه پژمردگی (برای سراسر کشور) استفاده شده است. در این راستا نتایج نشان داد که در حالت کلی متوسط دامنه تغییرات رطوبتی خاک در کلاس های بافت به روش CEC ، برای نقطه پژمردگی دائم بیش از مقادیر گنجایش زراعی است، بطوریکه این تغییرات برای نقطه پژمردگی دائم از متوسط ۷۷/۶ تا ۹/۱۰ و برای مقادیر گنجایش زراعی از ۰۳/۶ تا ۳/۹ درصد، دارای تغییرات می باشد. همچنین در این تحقیق منطبق بر نظر کارشناسی و بهرهگیری از منابع علمی اقدام به بررسی اثر متقابل بین تاثیر کاربری اراضی و شیب حوضه در جهت تخمین اطلاعات و در نتیجه نقشه عمق موثر نگهداشت رطوبتی لایه سطحی خاک گردید. در این راستا به منظور ارزیابی کاربردی بودن و بررسی میزان تطابق رویکرد مورد نظر با فیزیک حاکم بر حوضههای آبریز، اقدام به بهرهگیری از آن (نقشه عمق موثر لایه سطحی نگهداشت رطوبتی خاک) به همراه نقشههای خصوصیات رطوبتی گنجایش زراعی و نقطه پژمردگی دائم که از نقشه ملی خاکشناسی (مرحله اول تحقیق) حاصل شده بود، در جهت برآورد و تهیه نقشه کل رطوبت قابل دسترس در محدودههای مطالعاتی رخ، نیشابور، عطائیه، قلعه میدان و سبزوار به عنوان مناطق موردی انتخابی جهت مطالعه، بهره گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان دهنده این است که نقشه حاصله متناسب با فیزیک حاکم بر محدودههای مورد مطالعه در جهت رسیدن به کل رطوبت قابل دسترس میباشد و نقش اثر متقابل شیب حوضه، کاربری اراضی موجود در آن، و همچنین تاثیر میزان رطوبت گنجایش زراعی و نقطه پژمردگی دائم که از نقشه خاکشناسی استخراج شده بود، بر میزان کل رطوبت قابل دسترس بخوبی مشهود است. بر این اساس با توجه به یکپارچه و جامع بودن نقشه خصوصیات رطوبتی (گنجایش زراعی و پژمردگی دائم) برای کل کشور، این مقادیر میتواند به عنوان یک دامنه اولیه از این خصوصیات به همراه رویکرد ارائه شده در برآورد عمق موثر نگهداشت رطوبتی لایه سطحی خاک، در مدلسازیهای هیدرولوژیکی بخصوص آگاهی یافتن از مقدار کمی پدیده نفوذ، توان نگهداشت رطوبتی قابل دسترس برای لایه سطحی خاک، برآورد مولفه های بیلان و ..در راستای جلوگیری از تخریب اراضی و مدیریت منابع خاک و آب، مورد استفاده قرار بگیرد. [۱] Commission of the European Communities
کلمات کلیدی: واژه های کلیدی: بافت خاک, کل رطوبت قابل دسترس, نقشه خاکشناسی, نظره خبره
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1405889/