تدریس در دوره ابتدایی با روش هوش های چندگانه

نظریه هوش های چندگانه با پرداختن به اصلی ترین عامل یادگیری، اهمیت ویژه ای یافته که به کارگیری آن در تدریس با مزایای فراوانی که دارد، دستیابی به اهداف آموزش و پرورش را تسهیل نموده است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف معرفی روش تدریس مبتنی بر هوش های چندگانه در دوره ابتدایی انجام شد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بود. نتایج نشان داد یادگیری تنها از راه به کار گیری توانایی های شناختی به دست نمی آید، بلکه دیگر انواع هوش نیز در فرایند یادگیری نقش اساسی دارند دانش آموزان در فرایند یادگیری، پردازش اطلاعات و حل مسئله، بر حسب نوع و سطح توانایی های هوشی خود از راهبردهای متفاوت استفاده می کنند. برای این که معلم بتواند برای دانش آموزان تجارب مناسب یادگیری فراهم کند، باید استعدادهای آنان را به درستی بسنجد، سپس آن ها را راهنمایی کند تا با به کار بستن حداکثر ظرفیت هوش و استعداد خود در جهت اهداف آموزشی بکوشند. متناسب با یافته های این پژوهش یادگیری واقعی هنگامی تحقق پیدا می کند که توانایی ها منحصر به فرد تک تک دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد و شرایط لازم برای ایجاد و پرورش هر یک از مقوله های هوشی فراهم باشد و به همین خاطر است که نظریه هوش های چندگانه بر یادگیری موقعیتی تاکید می کند. تدریس بر اساس این روش می تواند موجب بالا بردن رضایت، بهبود پیشرفت تحصیلی، بهبود یادگیری و یادسپاری شود. همچنین نگرش دانش آموزان را نسبت به یادگیری مثبت می کند.

کلیدواژه ها:

دوره ابتدایی ، تدریس ، هوش های چندگانه ، گاردنر.