طراحی مدل شاخص های توسعه پایداری محیط زیستی در ورزش

 هدف پژوهش حاضر طراحی مدل شاخص های توسعه پایداری محیط زیستی در ورزش واعتبار سنجی آن است. روش تحقیق حاضر بصورت آمیخته ابتدا از روش نظریه داده بنیاد و طرح نظام مند استراوس وکوربین کدگذاری و در قالب مدل مفهومی ارائه گردید. درادامه از روش مدل معادلات ساختاری به تاثیر شاخص های بدست آمده پرداخته شد. نمونه آماری ابتدا ۱۵ نفر از خبرگان محیط زیست در ورزش به روش انتخابی با مصاحبه های نیمه ساختار یافته به جمع آوری داده ها پرداخته شد. درمرحله بعد ۲۵۰ نفر از کارکنان اماکن ورزشی شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه ای از شاخص های بدست آمده مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایح درقالب مدل مفهومی ارائه شد، شاخص های بدست آمده عبارتند از: بازیگران محیط زیست در ورزش، رفتار محیط زیستی در ورزش، ملاحظات محیط زیستی در ورزش، حوزه های محیط زیستی در ورزش و اسناد وتجربیات محیط زیستی در ورزش. در ادامه، نتایج نشان داد بین شاخص های بازیگران محیط زیست در ورزش و پدیده محوری تاثیر معنی داری وجود ندارد. بین شاخص های اسناد و تجربیات محیط زیستی درورزش و پدیده محوری تاثیر معنی داری وجود ندارد. اما بین شاخص های رفتار محیط زیستی در ورزش و پدیده محوری تاثیرمعنی داری وجود دارد، همچنین بین شاخص های ملاحظات محیط زیستی در ورزش وحوزه های محیط زیستی در ورزش تاثیرمعنی داری هست. ارائه این نتایج می تواند مسیر شکل گیری توسعه پایداری محیط زیستی، تدوین سیاست گذاری، برنامه ریزی و آموزش در زمینه محیط زیست در ورزش راتسهیل بخشد.

کلیدواژه ها:

الگو ، محیط زیست ، معادلات ساختاری ، نظریه داده بنیاد ، ورزش