تجلی زن در اشعار شارل بودلر

زن در شعر بیشتر شاعران و از دیدگاه بسیاری از نویسندگان جهان جایگاهی ممتاز داشته است و از آنجایی که هر گاه نام عشق به میان می آید، بدون هیچ مقدمه ای چهره زیبا و اندام تراشیده یک زن در ذهن مخاطب شکل می بندد، پس همیشه به عنوان عنصری غیر قابل انکار در نظر گرفته شده است. در نظم و نثر و محاوره، درباره زن سخن ها بسیار است. زن موجودی است زیبا، ظریف و شکننده. هر کلامی که جز بیان ستایش او نباشد، سخن به گزاف رفته؛ زیرا که خلقت و هنر از او نشات گرفته است. شارل بودلر نابغه شعر و ادبیات فرانسه و جهان نیز به زن با جهان بینی گسترده و عمیقی می نگرد و گرایشی عجیب به جنس زن دارد. البته گاهی نیز لحن او حاکی از دوگانه جویی و ابهام آمیز است. بدین معنی که گاهی خدا را در وجود زن می بیند و گاه او را در مقام ابلیس می ستاید و همینابهام، می تواند محقق را به اظهار نظرهای گوناگونی درباره دیدگاه بودلر وادارد. شارل بودلر از جمله شاعرانی است که زن در اشعار او از واژه های کلیدی به شمار می رود. بودلر زمانی که واژه زن را به کار می برد، تنها حالت مونث بودن او را در نظر ندارد و به مشخصه های روانی، روحی و بلوغ شخصیت کامل او اشاره می کند. بودلر با قداستی عظیم، زن را معمایی عجیب می داند و همواره از طریق معاشرت با زنان بسیاری در پی گشودن راز این معماست و برای ردیابی این صفت بارز، از نقطه نظر اجتماعی، روان شناسی و حتی زیست شناختی زن به این مساله پرداخته است. پژوهش حاضر بر آن است تا نقش زن و اهمیت آن در اشعار بودلر را به طور دقیق تر و منسجم تری بررسی کند و از رویکرد زیبایی شناسانه ای که بودلر نسبت به جنس زن دارد، پرده بردارد

کلیدواژه ها:

شارل بودلر ، شعر ، ادبیات ، زن ، زیبایی