تجزیه پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های عدس Lens Culinaris L در شرایط دیم با روش GGE biplot
عنوان مقاله: تجزیه پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های عدس Lens Culinaris L در شرایط دیم با روش GGE biplot
شناسه ملی مقاله: JR_JCB-13-40_001
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JCB-13-40_001
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
سودابه شبیری - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
داود صادق زاده اهری - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
پیام پزشکپور - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
محمود عظیمی - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
خلاصه مقاله:
سودابه شبیری - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
داود صادق زاده اهری - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
پیام پزشکپور - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
محمود عظیمی - Agricultural Reaearch,Education and Extention Organization(AREEO)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: توزیع نامناسب بارندگی و کاهش بارندگی از عوامل عمده کاهش عملکرد عدس در واحد سطح است. بنابراین به کارگیری ژنوتیپهای سازگار به شرایط نامساعد محیطی، میتواند نقش مهمی در افزایش عملکرد در چنین شرایطی داشته باشد. آگاهی از برهمکنش ژنوتیپ × محیط، به به نژادگران یاری
می رساند تا در ارزیابی ژنوتیپ ها، با دقت بیشتری عمل کرده و بهترین ژنوتیپها را برگزینند.
مواد و روش ها: این مطالعه طی دو سال (۱۳۹۹-۱۳۹۸ و ۱۳۹۸-۱۳۹۷) در دو ایستگاه از مناطق سردسیر دیم کشور (قیدار زنجان، مراغه) اجرا شد. آزمایش شامل ۱۷ ژنوتیپ پیشرفته عدس به همراه سه رقم شاهد کیمیا، بیله سوار و سنا (جمعا ۲۰ ژنوتیپ) بود که در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۳ تکرار انجام شد.
یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه مرکب اختلاف معنیداری را در سطح احتمال یک درصد برای محیط، ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نشان داد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که اثر محیط ۵/۷۹ درصد، اثر ژنوتیپ ۲۵/۲ درصد و برهمکنش ژنوتیپ محیط ۲۳/۱۸ درصد از تغیرات کل را توجیه میکند. نتایج حاصل از GGE biplot بیانگر وجود ۱/۴۲ درصد از تغییرات کل مربوط به مولفه ی اول و۲۶ درصد از تغییرات کل مربوط به مولفهی دوم است که جمعا ۱/۶۸ درصد از تغییرات کل را توجیه میکنند. با توجه به نتایج به دست آمده، بین محیط های E۱ و E۳ و بین محیطهای E۲ و E۴ همبستگی بالایی وجود دارد و میتوان آنها را به عنوان محیط های مشابه معرفی کرد. در بررسی بای پلات هم ژنوتیپهای، ۷ (FLIP۲۰۱۳-۲۹L )، ۱۳(FLIP ۲۰۱۲-۲۶۲ L) و ۱۱(FLIP ۲۰۱۲-۲۰۷L) بطور همزمان از عملکرد و پایداری بالاتری برخوردار بودند.
نتیجه گیری: ژنوتیپهای شماره ۱۳، ۷ و ۱۱ به عنوان ژنوتیپهای پر محصول و پایداری بالا معرفی شدند و می توانند برای گزینش یا توصیه رقم استفاده شوند.
کلمات کلیدی: Dryland, Genotype × Environment interaction, Lentil, Stability, اثر متقابل ژنوتیپ در محیط, پایداری, دیم, عدس
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1401602/