مدیریت شهری محله محور با رویکرد برنامه ریزی مشارکتی (نمونه: محله های شهری منطقه ۱ شهرداری تهران)

    از اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی تاکنون توجه عمده مدیریت شهری بر ظرفیت سازی محلی، تقویت رویکرد نهادی- سازمانی و در نهایت حرکت از نوعی مدیریت متمرکز به مدیریت محلی معطوف شده است. بنابراین لزوم "استفاده از ظرفیت های محله ای" و "بازتعریف نقش شهروندان و کنشگران مدیریت شهری" در سطح محله های شهری وهم چنین شناخت مفهوم "برنامه ریزی مشارکتی" و کارکردهای آن در سطح محلی ضروری بوده و به شکل گیری و اجرای الگوی جدید از مدیریت شهری در سطح محلات به عنوان مدیریت محله محور کمک کرده است. این مقاله درصددپاسخگویی به این سوال است که آیا مشارکت مردم درمدیریت بهینه وپایدار محله های شهری تاثیرگذار است؟ به عبارت دیگر، آیابرای داشتن مدیریت شهری محله محور پایدار به مشارکت و همفکری مردم (شهروندان) نیاز است؟ برای پاسخگویی به این سوال، ازروش های جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای (اسنادی) و میدانی (پیمایشی) استفاده شده است که در روش کتابخانه ای با استفاده از فیش تحقیق و در روش میدانی با استفاده ازابزار پرسشنامه و درقالب طیف لیکرت، اطلاعات موردنیاز گردآوری شده است، جامعه آماری این تحقیق براساس فرمول کوکران، ۳۸۳ شهروند ساکن در محله های زعفرانیه، ولنجک، دزاشیب، گلابدره و امامزاده قاسم هستند که بصورت تصادفی انتخاب شدند، اطلاعات میدانی گردآوری شده پس از تلخیص و طبقه بندی و کدگذاری وارد نرم افزار SPSS شده و سپس با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T تک نمونه ای) به تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته وبه سوال تحقیق پاسخ داده می شود. نتایج حاصل ازمشاهدات میدانی و آزمون های آماری نشان می دهد که بین میزان مشارکت مردم و مدیریت محله های شهری رابطه وجود دارد و با دخالت دادن مردم در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها، مدیریت مطلوب وپایدار محله های شهری محقق خواهد شد.

کلیدواژه ها:

محله ، برنامه ریزی محله محور ، برنامه ریزی مشارکتی ، مدیریت محله های شهری