معیارهای کیفی مناسب سازی فضاهای شهری پایدار گامی در جهت توانمندسازی معلولان جسمی حرکتی

چکیده بهره برداری برابر از امکانات زندگی، از حقوق انکار ناپذیر تمامی افراد هر جامعه ای است. بی تردید بخشی از نیروهای فعال جامعه افراد معلول جسمی و حرکتی هستند که توانسته اند در عرصه های گوناگون شایستگی های خود را در خدمت به جامعه به منصه ی ظهور در آورند. حضور معلولان در فضاهای شهری پایدار نیازمند فراهم ساختن زمینه مناسب برای حضور آن هاست که در قالب مناسب سازی فضای شهری در مباحث طراحی شناخته می شود. در دنیای امروز معلولن باید حقوق مشابهی برای زندگی همچون دیگر شهروندان، داشته باشند و بتوانند از امکانات جامعه بهره مند گردند، آنان باید بتوانند بدون هیچ مشکلی برای دستیابی فیزیکی در جامعه آمد و شد داشته باشند. این مهم تحقق نخواهد یافت مگر آنکه مسئولان، طراحان، برنامه ریزان و دست اندرکاران امر آگاهی کاملی از وضعیت شهروندان معلول داشته باشند و همواره با دید مثبت، مشکلات، نیازها و توانمندی های معلولین را در عملکرد خود، لحاظ کنند. مشارکت افراد دارای معلولیت در جامعه و دستیابی به فرصت های برابر تنها با حضور آن ها در جامعه تحقق می یابد. بنابراین شاید با تغییر مثبت در وضعیت آگاهی، نگرش و عملکرد مسئولان در شهرهای مختلف بتوان به امر متناسب سازی، هر چه شایسته تر پرداخت و از انزوای اجتماعی، روانی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی معلولان جلوگیری نمود. نتایج بررسی میدانی نشان می دهد که مناسب سازی محیط و فضاهای شهری همزمان با در نظر گرفتن معیارهای کیفی و انسانی، فضاهای شهری مناسبی را جهت حضور و تعاملات اجتماعی معلولان فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: معلولیت ، توانبخشی ، مناسب سازی محیط ، فضای شهری پایدار ، معیارهای مطلوبیت