مقاومت سازه های بتنی با الیاف پلیمری در برابر موج انفجار

چکیده ه عوامل تهدید آمیز گوناگونی مانند انفجار نظامی، حمله های خرابکارانه توسط ماشین های بمب، بمباران هوایی یا برخورد تجهیزات و ادوات انفجاری، سازه هایی با درجه اهمیت متفاوت در مناطق مختلف شهری را تهدید می کنند که اثر آنها در روند طراحی سازه باید مد نظر قرار گیرد. به همین منظور برای جلوگیری از خسارات مالی و جانی ناشی از انفجار، افزایش مقاومت سازهها، به خصوص سازههایی مانند؛ ساختمانهای دولتی مهم، تجهیزات و انبارهای نظامی،کارخانجات شیمیایی، نیروگاههای سوختی، نیروگاههای اتمی، پلهای استراتژیک، ترمینالهای حمل و نقل و مراکز پر جمعیت ضروری به نظر میرسد . دف از انجام این مقاله مقایسه ی میزان طاقت، ترک خوردگی و تخریب دالهای بتن الیافی، مسلح شده با الیاف پلیمری ، تحت بارگذاری انفجاری با بتن عادی میباشد. در کنار بحث اصلی، تاثیر عوامل دیگری چون؛ طرح اختلاط، نسبت سنگ دانه و ضخامت بتن مورد استفاده نیز برای سنجش طاقت بتن تحت بار انفجار مورد بررسی قرار میگیرد. ابعاد دالها ۵۰۰ * ۵۰۰ میلیمتر، با ضخامتهای و ۵۰ ۷۵ میلیمتر میباشد. نسبت آب به سیمان برای تمامی طرحها ۴۵/۰ در نظر گرفته شد ؛ ولی نسبت شن ، ماسه وسیمان متغیر انتخاب گردید. نسبت حجمی الیاف مورد استفاده در این طرح ، ۱/۰ - ۵/۱ درصد میباشد. نتایج به دست آمده نشان می دهد الیاف پلی پروپیلن حتی با درصد های حجمی زیر یک درصد نیز قادر است در کاهش ترک و آسیب دیدگی بتن، در اثر بار انفجاری موثر باشد. در شدت بار گذاری پایین، حدود ۱/۰ تا ۱۵/۰ درصد این الیاف می تواند از گسیختگی بتن عادی در برابر انفجار ممانعت به عمل آورند. ایجاد یکپارچگی در بتن و افزایش انعطاف پذیری می تواند از خصیصه های مورد توجه در مورد این نوع الیاف باشد؛ ولی با افزایش فشار با رگذاری، به علت پایین بودن استحکام کششی این الیاف، چندان قادر به حذف گسیختگی و افزایش مقاومت خمشی و کششی بتن نیستند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: بتن الیافی ، انفجار ، دال بتنی ، بارگذاری انفجاری ، الیاف پلی پروپیلن