تاثیر فشاردرمانی بر شدت درد و سفتی زانو در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 203

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJRN-2-2_003

تاریخ نمایه سازی: 23 بهمن 1400

چکیده مقاله:

مقدمه: استئوآرتریت جزء شایع ترین بیماری های مزمن در میان سالمندان است که باعث درد، سفتی مفاصل و ضعف ماهیچه ها می شود. طب فشاری یکی از مداخلات پرستاری غیرتهاجمی است که از طریق ماساژ نقاط فشاری سبب تعادل انرژی در بدن و ارتقای راحتی و سلامتی می شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر فشاردرمانی بر شدت درد و سفتی زانو در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت است. روش: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی یک سو کور است که جامعه آن کلیه سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو مقیم در سراهای سالمندی غرب تهران در اسفند ۱۳۹۳ می باشد. حجم نمونه شامل ۵۱ سالمند (زن و مرد) بالای ۶۰ سال مقیم در سه سرای سالمندی است که هر سرای سالمندی با روش تخصیص تصادفی به یکی از ۳ گروه نقاط حقیقی فشاردرمانی، گروه نقاط غیرحقیقی و گروه شاهد اختصاص داده شد. برای دو گروه مداخله ۱۰ جلسه ۱۵ دقیقه ای، سه روز در هفته ماساژ بر روی ۸ نقطه حقیقی و غیرحقیقی انجام شد. برای سنجش شدت درد و سفتی زانوی شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله از پرسشنامه WOMAC استفاده شد. داده ها در نسخه ۱۹ نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، تی مستقل، تی زوجی و تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: سه گروه قبل از مداخله از نظر شدت درد و سفتی زانو تفاوت نداشتند، مقایسه بعد از مداخله، حاکی از وجود اختلاف معنادار بین سه گروه در میانگین شدت درد بود (p<۰/۰۰۱)، اما این اختلاف در مورد شدت سفتی زانو، معنادار نبود (۰/۳۴۲=p). همچنین مقایسه قبل و بعد مداخله در گروه نقاط حقیقی تفاوت معناداری را در کاهش شدت درد (p<۰/۰۰۱) و کاهش سفتی مفصل (p<۰/۰۰۱) نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به موثر بودن مداخله فشاردرمانی بر درد زانو در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت بر اساس نتایج مطالعه حاضر، استفاده از این روش به عنوان یک مداخله کم هزینه، ایمن و آسان در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو پیشنهاد می شود.

نویسندگان

نبی اکبرنژاد

University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

فرحناز محمدی شاهبلاغی

University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

حمید رضا خانکه

University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

یحیی سخنگویی

University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

اکبر بیگلریان

University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

ناصر صدقی

University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran