علی جهانخانی
محمد طالبی

در این مقاله شاخص های نقدینگی که دردو دسته شاخص های سنتی نقدینگی و شاخص های نوین نقدینگی تقسیم شده اند مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش شاخص های سنتی، به نسبت جاری و آنی توجه شده و ضمن بیان نقاط ضعف و ایرادات آنها به ارائه پیشنهادهایی برای قابل استفاده کردن این شاخص ها پرداخته ایم. در بخش شاخص های نوین، شاخص هایی همچون شاخص فراگیر نقدینگی ، شاخص تطبیق سررسید، شاخص های مانده نقدی خالص،شاخص لامبا، شاخص دوره تبدیل وجه نقد(دوره تبدیل وجه نقد تعدیل شده) معرفی و مورد نقد و بررسی قرار گرفته اند. هدف این مقاله این است که موارد استفاده هر کدام ازاین شاخص ها و نقاط ضعف آنها را بیان نماید.نتیجه گیری کلی مقاله این است که هر کدام از شاخص ها یک بعد از ابعاد نقدینگی را نادیده می گیرند که این امر ناشی از تعریف آنها از نقدینگی بوده و یا ناشی از پیچیدهگی لحاظ کردن همه ابعاد نقدینگی در یک مدل معین می باشد. به هر حال اگر مدلی ارائه شود که کلیه ذخائر نقدی مثل موجودی نقد و ارقام خارج ترازنامه و جریان های نقدی مورد انتظار آینده را مد نظر قرار دهد و علاوه بر آن فاصله زمانی دریافتی ها و پرداختی ها هم مورد توجه داشته باشد می توان رافع این مشکلات باشد.

شاخص دوره تبدیل وجه نقد تعدیل نشده, شاخص لامبا, شاخص مانده نقدی خالص, شاخص میانگین موزون, شاخص های تطبیق سررسید, شاخص های سنتی نقدینگی, شاخص های فراگیر نقدینگی, شاخص های نقدینگی, شاخص های نوین نقدینگی, نسبت جاری و آنی