مینا رحمانی
آمنه آقاربیع

خلاصه: جهت گیری ساختمان و میزان سطح پنجره از جمله موثرترین عوامل تعیین کننده میزان مصرف انرژی در ساختمانها هستند. به منظور بررسی این دو پارامتر در نمونه موردی شهر سرد و کوهستانی بجنورد یک مدلسازی در موقعیت این شهر و با ویژگیهای معمول ساختمانهای معاصر صورت گرفت. نسبت سطح پنجره به سطح دیوار بعنوان اولین متغییر و با نسبتهای با فواصل ۱۰ درصدی از ۱۰ تا ۱۰۰ درصد پیش بینی شد و برای مقایسه میزان بار سرمایشی و گرمایشی سالانه ساختمان، بعنوان دومین متغییر در یک پهنه کامل ۳۶۰ درجه، ۱۲ جهت مختلف و هریک با اختلاف زاویه ۳۰ درجه برنامه ریزی شد. به منظور جلوگیری از تاثیر ورود تابش مستقیم به داخل ساختمان، برای تمامی پنجره ها بر حسب ابعاد خود طبق مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان سایبان در نظر گرفته شد. میزان انرژی دریافتی سالانه، میزان بار گرمایشی و سرمایشی و همچنین مقدار کلی مصرف انرژی ساختمان در هر یک از نسبتهای متفاوت پنجره در کلیه جهات بدست آمد. در این پژوهش مشخص شد بهترین جهت گیری ساختمان در شهر بجنورد، رو به جنوب و در مراتب بعدی جهت ۱۵۰ درجه جنوب شرقی و ۱۵۰ درجه جنوب غربی است و نسبت مناسب پنجره به دیوار با مقادیر متفاوت برخی حداکثر و برخی حداقل بدست آمد و نشان داده شد که در جهات شمالی و شمال شرقی و شمال غربی، افزایش سطح پنجره از نظر مصرف انرژی هم بر گرمایش و هم سرمایش ساختمان تاثیر منفی دارد و باید از گذاشتن پنجره بزرگ حتی الامکان خودداری نمود.

واژه های کلیدی جهت گیری ساختمان، نسبت پنجره به دیوار، کاهش بار گرمایشی، انرژی، بجنورد