بررسی عامل کارپذیری بر توسعه اشتغال روستایی (مطالعه موردی روستای فشتکه خمام)

کارپذیری نشان دهنده تعامل بین مشخصه های فردی، شرایط کاری و قابلیت های عملکردی کارکنان و همچنین ارزیابی فرد از موقعیت خود در سازمان می باشد و می تواند به عنوان ابزاری جهت متناسب سازی کارکنان با نیازهای فیزیکی و روانی شغلی مد نظر قرار گیرد. با توجه به اهمیت توسعه مشاغل روستایی به عنوان راهکاری برای کاهش نرخ بیکاری و ایجاد فرصت های برابر شغلی و کاهش شکاف درآمدی بین مناطق شهری و روستایی، در این مطالعه به دنبال پاسخگویی به این سوال هستیم که نقاط قوت و ضعف زنجیره حصیربافی روستای فشتکه خمام (به عنوان یک نمونه موفق از مشاغل روستایی) از منظر کارپذیری چیست و این عامل تا چه اندازه بر توانمند سازی روستانشینان در توسعه اشتغال تاثیر گذاراست. در این مطالعه به این منظور پرسشنامه محقق ساخته با توجه به مولفه های کارپذیری ( WAI ) در بین ۳۸ نفر از شاغلین زنجیره حصیر بافی روستای فشتکه توزیع و اطلاعات گردآوری شده، توسط نرم افزار SPSS با آزمون کلموگروف اسمیرنوف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که عامل کار پذیری بر موفقیت تاثیر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

کارپذیری ، مشاغل روستایی ، اشتغال زایی ، پذیرش کار