اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی و انعطاف پذیری خانواده دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بهزیستی روانشناختی و انعطاف پذیری خانواده دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش ( ۱۵ نفر) و کنترل ( ۱۵ نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفتند و گروه کنترل در طول این مدت در انتظار درمان ماندند. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد بهزیستی روانشناختی (ریف، ۱۹۸۰ ) و پرسشنامه استاندارد انعطاف پذیری خانواده (شاکری، ۱۳۸۲ ) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS۲۲ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش بهزیستی روانشناختی دانش آموزان مقطع متوسطه شده است. همچنین آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش انعطاف پذیری خانواده دانش آموزان مقطع متوسطه شد. بنابراین برنامه آموزش مهارت های زندگی روشی موثر برای افزایش بهزیستی روانشناختی و انعطاف پذیری خانواده دانش آموزان است

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، انعطاف پذیری خانواده ، مهارت های زندگی