سید مهدی حسینی - کارشناس ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه نیشابور، نیشابور، ایران
مصطفی جعفری - دانشیار، گروه مهندسی صنایع، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
پیمان اخوان - استاد، گروه مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی قم، قم، ایران
فایزه دارابیان - کارشناس ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

امروزه، نیروی انسانی دانشی، بیشترین سهم در موفقیت سازمان­های دانش محور را دارا است. اشتراک دانش به عنوان یکی از موثرترین مولفه­های مزیت رقابتی این سازمان­ها، می­تواند تهدیدی برای ماندگاری منابع انسانی آن ها باشد؛ تهدیدی که خود می­تواند برای سازمان خطرپذیری­های متنوعی را به­همراه داشته باشد. این مطالعه به بررسی تاثیر منفی فرایند اشتراک دانش بر روی جدایی دانشکاران و خطرپذیری­های ایجادشده در برخی شئون سازمان­های دانش محور و به­طور خاص در یک سازمان دانش بنیان در حوزه فناوری اطلاعات از مجموعه سازمان­های صنایع دفاع، می­پردازد. در این پژوهش، از مدل پژوهشی توصیفی-کاربردی بهره برده شده و روش آن پیمایشی و جامعه هدف آن تعدادی از کارکنان یک سازمان دانش محور در حوزه فناوری اطلاعات است. جهت جمع آوری داده­ها از طراحی پرسشنامه، نظر خبرگان و جهت بررسی پایایی و روایایی داده­های استخراج شده از آزمون­های آلفای کرون باخ، کیزر-میر-الکین، بارتلت و همچنین به منظور بررسی فرضیه­های تحقیق از آزمون t، کای­دو و فریدمن استفاده گردیده است. نتایج حاصل شده نشان داده است که تاثیرات منفی فرایند اشتراک دانش بر میزان جدایی دانشکاران از سازمان مورد مطالعه ماهیتی حقیقی داشته و می­تواند نقش تاثیرگذاری در جدایی ایشان از سازمان داشته باشد. این موضوع خود منجر به ایجاد خطرپذیری­هایی در سازمان شده که از مهم­ترین آن ها می­توان به کاهش بهره­وری و افزایش هزینه­های سازمان اشاره نمود.

ریسک, سازمان دانش محور, جدایی کارکنان, اشتراک دانش, کارکنان دانشی