ضرورت برنامه ریزی و تحقق توسعه اجتماعی - فرهنگی در شهرداریها

افزایش بی رویه جمعیت شهرها به ویژه شهرهای کشورهای درحال توسعه ناشی از رشد طبیعی و مهاجرت، باعث ایجاد پدیده اسکان غیررسمی شده که این پدیده معضلات کالبدی، اقتصادی و اجتماعی- فرهنگی فراوانی را در این شهرها به وجود آورده است. مهمترین عوامل شکل دهنده سکونتگاه های خودرو در پیرامون کلانشهرها، ارزان بودن قیمت زمین و مسکن و خروج صنایع آلوده و مزاحم، و استقرار و گسترش آنها در روستاها و شهرک های صنعتی اطراف خود بوده است. این عوامل از دهه شصت به بعد شدت گرفته و در حال حاضر تشدید شده است. از آنجا که این نوع سکونتگاه ها در هسته های روستایی شکل گرفته و توسعه یافته اند، فاقد طرح و برنامه از پیش اندیشیده شده بوده اند. با وجود آنکه پس از به رسمیت شناخته شدن، دارای طرح شهری می شوند، چون رشد جمعیت آنها پیش از برنامه و امکانات ارائه شده است، سبب بروز کمبود امکانات در سطح تمامی کاربری ها شده که خود ناهنجاری کالبدی محسوب می شود. با توجه به موارد فوق هدف مقاله حاضر ضرورت تحقق برنامه ریزی توسعه اجتماعی و فرهنگی با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی می باشد. نتایج نشان می دهد اگر به دنبال شهری سالم و پویا هستیم لازمه آن شهروند سالم است که با سبک زندگی شهری سلامت محور به وجود می آید. و می توان گفت امروزه یکی از کارآمدترین ساز و کارها برای رسیدن به مناسبات اجتماعی مطلوب و کاهش هزینه های وارده بر شهر توجه و برنامه ریزی برای ارتقاء فرهنگ شهرنشینی در بین شهروندان می باشد، آموزش و توانمندسازی شهروندان برای ارتقا دانش، تقویت مهارت ها، کسب عادت های صحیح زندگی اجتماعی و بروز رفتارهای مطلوب شهروندی بویژه در راه بهره گیری مناسب از امکانات شهری از جمله ضرورت هایی است که ساکنین آنها از از فضای نامناسب محله که اغلب مخفی از دید ماموران و مردم است به کارهای خلاف قانون دست می زنند در نتیجه هم محله را ناامن تر می سازند و هم به طور خود به خود منجر به کاهش قیمت زمین و مسکن در آن مکان شده و به فرسودگی بافت و مشکلات اقتصادی ساکنان آن مناطق کمک می کنند. با اتخاذ رویکرد اجتماعی و فرهنگی به شهر، مسئله ساختن شهر به چگونه ساختن و برای چه کسانی ساختن تغییر پیدا می کند و توجه از ساختارها به کارکردها معطوف می شود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ شهری ، توسعه اجتماعی- فرهنگی ، شهرداریها