مجید نیسی - مدرس دانشگاه فرهنگیان شوش دانیال (ع)
احمد چنانی - سرپرست دانشگاه فرهنگیان شهرستان شوش دانیال

مدارسی که پرچم دار روش تلقین موضوعات درسی توسط معلم و از برکردن مطالب توسط دانش آموز هستند، موجبات کسالت و یکنواختی ذهنی را برای فراگیران درس تاریخ فراهم نموده و پیشرفت تحصیلی آنان را به چالش کشیده اند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر داستان تاریخی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر در دروس تاریخ کتاب درسی مطالعات اجتماعی پایه ی هشتم دوره ی اول متوسطه بود. جامعه آماری دبیرستان های پسرانه دوره ی اول متوسطه آموزش وپرورش منطقه ی شاوور و روش نمونه گیری نیز نمونه گیری در دسترس که شامل ۶۰ دانش آموز پسر بود؛ ۳۰ نفر از آنان گروه آزمایشی و ۳۰ نفر دیگر گروه کنترل را تشکیل دادند. برای ابزار اندازه گیری یک آزمون پیشرفت تحصیلی درس تاریخ متشکل از آیتم های چندگزینه ای طراحی شد. طرح آزمایشی پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و روش های آماری خی دو و آزمون T و ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن براون انجام شد. میانگین پیشرفت تحصیلی در درس تاریخ دانش آموزان پسر آموزش دیده با روش داستان تاریخی بیشتر از میانگین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر آموزش دیده با روش های تدریس جاری و سنتی بود. کاربرد سبک داستان تاریخی به ایجاد تعامل اجتماعی بین مدرسه و دانش آموزان از یک سو و بین خود دانش آموزان از سوی دیگر کمک می کند؛ این امر به نوبه ی خود مهارت های ارتباطی را به صورت خودکار توسعه می دهد. علاوه بر این، روش داستان تاریخی با جلب توجه و تحریک فرایندهای ذهنی دانش آموزان، انگیزه ی یادگیری را ایجاد و درنتیجه سطح پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را در درس تاریخ ارتقا می دهد.

درس تاریخ، داستان تاریخی، متوسطه اول، روش تدریس، راهبرد داستان.