هاجر رضائی آبگلی
سمیه رضائی آبگلی

امروزه برگزاری انتخابات و برگزیده شدن مقامات عمومی، دولت مردان، نمایندگان مجلس و اعضای شوراهای محلی توسط مردم از لوازم ضروری مردم سالاری شمرده می شود.نمی توان کشوری را یافت که مدعی مردم سالاری باشد و نهاد هایی همچون انتخابات و همه پرسی در آن وجود نداشته باشد. با این همه، شیوه انتخاب زمامداران به وسیله مردم در همه نظامها یکسان نیست و در کشورهای مختلف، نظامهای انتخاباتی گوناگونی حاکم است. با توجه به حاکم بودن نظام مردم سالاری دینی در جمهوری اسلامی ایران، قانون اساسی با طرح اصل حاکمیت مردم بر سرنوشت اجتماعی خویش به عنوان یک حق خداداد، اعمال اقتدار سیاسی را در عرصه عمل منوط به پذیرش آن از جانب مردم کرده است و به دلیل عدم امکان تحقق دموکراسی مستقیم، شیوه دموکراسی غیرمستقیم یعنی گزینش حکومت کنندگان از جانب حکومت شوندگان، مورد توجه قانونگذار اساسی و عادی ایران قرار گرفته و مکانیسم «انتخابات» برای تحقق آن منظور گردیده است.(باقری،۴:۱۳۹۲)