گردشگری زمین شناسی در استان زنجان

استان زنجان با مساحت  ۲۲۱۶۴کیلومتر مربع که در شمال باختری کشور ایران واقع شده است، از دیدگاه زمین شناسی در ایران مرکزی و در تقسیم بندی های واحدهای زمین ریخت شناسی ایران، بخشی از واحد شمال باختری است. وجود سازندهای آتشفشانی، توده های نفوذی گرانیتی، عملکرد گسل های اصلی، حوضه های تبخیری میوسن و فرسایش کارست باعث شده است به رغم مساحت کم، از تنوع قابل ملاحظه جایگاه های زمین شناسی و زمین ریخت شناسی برخوردار باشد. روند کوه ها  و دشت های بین آنها شمال باختری- جنوب خاوری است و توسط رود قزل اوزن، ابهر رود و خرارود به ترتیب به سوی دریای خزر و دریاچه حوض سلطان زهکشی می شوند. بلندترین نقطه ارتفاعی استان در کوه بلقیس ۳۳۳۲ متر(از سطح دریاهای آزاد) و کمترین نقطه ارتفاعی استان ۲۵۰ متر در مجاور دریاچه سد سفیدرود قرار گرفته است. غارهای کارستی کتله خور، زرین غار و خرمنه سر  در جنوب خاوری و شمال خاوری استان، معدن نمک تاریخی چهرآباد که شش مرد مومیایی شده طبیعی در آن یافت شده در شمال باختری، ده ها نمونه  دودکش جن و تخت دیو در سازندهای کنگلومرایی منطقه ماه نشان و انگوران، هزار دره (Bad-land) در منطقه طارم، زنجان و ماه نشان، گنبد های نمکی متعدد در حوضه آبریز قزل اوزن در اطراف ماه نشان و حلب، قارچ سنگی در توده های گرانیتی و چندین چشمه آب معدنی و گرم نمونه هایی از این جایگاه ها است. فهرست برداری از این عوارض طی عملیات میدانی با استفاده از دستگاه موقعیت یاب جهانی(GPS) انجام شده و برای تحلیل سایت ها از نقشه های زمین شناسی، توپوگرافی در مقیاس های متفاوت استفاده شده است. تعدد عوارض زمین شناسی و زمین ریخت شناسی که بعضی از آنها در مقیاس بین المللی و بعضی دیگر در مقیاس ملی و ناحیه ای مهم هستند، نشان دهنده آن است که استان زنجان شرایط مناسبی برای توسعه گردشگری زمین شناسی (ژئوتوریسم ) دارد.

کلیدواژه ها:

گردشگری زمین شناسی ، استان زنجان ، غار کتله خور ، مردان نمکی ، دودکش جن