ساماندهی گردشگری درتفرجگاه های پیرامون شهری و ارائه الگوی توسعه پایدار

ساماندهی گردشگری در یک منطقه شامل شناخت وضع موجود در ابعاد کمبودها و نواقص است .تفرجگاه های پیرامون کلان شهرها که بطور خودجوش توسط مردم و خارج از هدایت رسمی از سوی برنامه ریزان و دولت به عنوان مکانیبرای گذران اوقات فراغت در نظر گرفته می شود،وقتی که حجم بازدیدکنندگان و کنش گری در آن مکان افزایش می یابد نیازمند ساماندهی از سوی مسئولان محلی و فرامحلی است.در صورت عدم ساماندهی این نوع مناطق، نه تنها پایداری محیطبا خطر مواجه می شود،بلکه امنیت اجتماعی مکان مربوط دچار چالش می شود. نتایج بررسی تحقیقات نشان می دهد سیاست های گردشگری در هر یک از برنامه های توسعه از خلاء الگوی سیاستگذاری معین به خصوص فقدان توجه بهشاخص های بنیادین سیاستگذاری همچون تمرکز و انسجام در اهداف،دیدگاه نظام مند و یکپارچه در میانسیاستگذاران،میزان عمل پذیری سیاست هاو نظام پاسخگویی و ارزیابی عملکرد موثر برخوردار بوده است.توسعه گردشگری متضمن توجه به ابعاد توسعه در تمامی سطوح فردی،سازمانی و ملی است و پایداری آن در گروی استفاده از منابع ،هدایتسرمایه گذاری ها،سمت گیری،پیشرفت فن آوری و تغییر ساختاری و نهادی است که با نیازهای حال و آینده بشر سازگارباشد. هدف اصلی پژوهش آن است که چگونه می توان ضمن برخورداری از منافع حاصل از گردشگری از میزان اثرات سوءآن کاست و در راستای پایداری شهر و منطقه بهره مند شد

کلیدواژه ها:

سازماندهی ، گردشگری ، توسعه پایدار