اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر شایستگی اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر شایستگی اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی ناحیه۲ شهرستان ساری در سال ۱۴۰۰ بوده است. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه شایستگی اجتماعی توسط کوهن و رسمن( ۱۹۷۲ ) بوده است. نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰نفر از دانش آموزان پایه پنجم و ششم مدارس ابتدایی ناحیه ۲ شهرستان ساری بودند که به صورت روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند و برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد و سپس پروتکل درمانی برای به گروه آزمایش ۸ جلسه ۲ساعته درمان شناختی رفتاری ارائه شد و به گروه کنترل آموزشی داده نشد. بعد از اتمام جلسات درمان، آزمودنی های هر ۲ گروه به پرسشنامه ها پاسخ دادند. یافته ها نشان داد نمرات پس آزمون گروه آزمایش در نمره شایستگی اجتماعی نسبت به گروه کنترل معنادار بوده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر شایستگی اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، شایستگی اجتماعی ، دانش آموزان دوره ابتدایی.