نقش آموزش شیوه های فرزند پروری بر استقلال فرزندان (مورد مطالعه مدارس مقطع متوسطه دوم در استان مازندران)

هدف پژوهش حاضر پرداختن به نقش آموزش شیوه های فرزند پروری بر استقلال فرزندان (مورد مطالعه مدارس مقطع متوسطه دوم در استان مازندران) بود. این پژوهش کاربردی از نوع توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۵۲۸۹ نفر از والدین و دانش آموزان مدارس دولتی و غیردولتی دخترانه مقطع متوسطه دوم شهرستان قائم شهر در استان مازندران بودند که با نمونه گیری کوکران نمونه ای به حجم ۳۵۸ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ۳۰ سوالی شیوه های فرزندپروری دیانا بامریند (۱۹۷۳) و پرسشنامه ۶ سوالی استقلال اسکورون (۱۹۹۵) است. هر دو پرسشنامه از روایی و پایایی بالایی برخوردار و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۷/۰ و ۸۱/۰ بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی (جداول فراوانی، نمودارهای میله ای، شاخصهای مرکزی نظیر میانگین و مد و همچنین شاخصهای پراکندگی نظیر انحراف معیار)، و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف و مدل رگرسیون خطی ساده) در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که در تاثیر آموزش شیوه های فرزند پروری بر استقلال رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، شیوه های فرزند پروری و استقلال فرزندان