بررسی عوامل بستر ساز تعاملات اجتماعی در طراحی دانشکده معماری

نبود کارگاه ها و کلاس های مناسب منجر به عدم ارتباط بین دانشجویان و اساتید شده است؛ بنابراین ایجاد فضاهایی از طریق شناخت محیط و کالبد که بر رفتار دانشجو به صورت غیر مستقیم و مستقیم تاثیر می گذارد مهم است، و توجه به اینکه دانشکده یک محیط اجتماعی-فرهنگی و زمینه ساختار تعاملات است، نوعی از جامعه پذیری را برای دانشجو در یک اجتماع با مناسبات-ها، و هنجارهای مختص به خود را ایجاد می کند. داشتن یک مکان مشترک، ایجاد حس تعلق به یک گروه می کند و به معنی داشتن یک هویت مشترک است. دست یافتن به تعاملات، مختص به فضاهای رسمی در دانشکده ها نمی باشد، فضاهای جمعی و فضاهایی که رسمیت ندارد شاید فضای مناسب تری برای تعامل ایجاد کند، با این فرض که تعاملات باعث افزایش تبادلات، دانش و ارتباط دانشجویان می شود در این پژوهش هدف برآن است با ایجاد فضایی باعث افزایش تعاملات در جهت افزایش و ارتقا سطح شود و با توجه به رشته معماری که رشته ای تعاملی با کارفرمایان و افراد در محیط کاری است باعث می شود که تعامل و ارتباط با یکدیگر و اساتید مقدمه ای برای قبل از ورود به کار شود. در این پژوهش از روش میدانی، کتابخانه ای و توصیفی تحلیلی در روش تحقیق استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی دانشگاه ، علوم رفتاری ، اجتماع پذیری ، تعاملات اجتماعی ، رفتار تعاملی