فریده باقری - سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، گروه اطلاعات زمین مرجع، تهران، ایران
عبدالله سعیدی - پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
سهیلا بوذری - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، دانشکده علوم پایه، تهران، ایران

گسل میامی از گسل های اصلی شمال خاوری ایران است که در تکوین  حوضه های رسوبی و ریخت شناسی منطقه تاثیر مهمی داشته و پدیده های ریخت زمین ساختی گوناگونی به وجود آورده است. وجود این گسل در منطقه ، موجب پیدایش ساخت های گوناگون  شده  و منطقه را از دیدگاه مطالعات زمین شناسی ساختاری، رفتار گسل ها و پایانه های آن، برهم کنش گسل ها و ارتباط میان چین خوردگی و گسلش به محدوده قابل توجهی تبدیل کرده است. برداشت های انجام گرفته در بخش باختری گسل میامی، راستای گسل ها را به طور کلی NE و با شیب بیش از ۵۰ درجه و خط خش با میل کم نشان می دهد. راستای چین ها در این محدوده از روند کلی گسل ها پیروی می کنند. محور اصلی بیشینه محاسبه شده بر روی گسل ارمیان روند NE و در گسل میامی و گسل قدس روند SE دارد و افقی است. همچنین گسل میامی در بخش باختری ، با گسل چاه سید آباد پهنه برشی را ایجاد می کند که شکستگی های نوع X و   RR, در آن قابل تشخیص است.

گسل میامی, محورتنش اصلی بیشینه, زون برشی, گسل کج لغز , پله های گسلی, درزه های کششی