سجاد طبیبی - گروه مهندسی ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی، تهران، ایران
مسعود مشهدی حسینعلی - گروه مهندسی ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی، تهران، ایران
یحیی جمور - آموزشکده نقشه برداری سازمان نقشه برداری کشور، تهران، ایران

شناخت پدیده زمین لرزه، مستلزم دستیابی هر چه دقیق­تر به مدل­های دینامیکی و سینماتیکی برای توضیح چگونگی گسیختگی در گسل است. تحلیل حرکات زمین به صورت دقیق و در گستره وسیعی از بسامد­ها و دامنه­ها یکی از راهکارهای موجود در این زمینه به شمار می رود. سامانه تعیین موقعیت جهانی، امروزه به ابزار نیرومندی برای این منظور تبدیل شده است.  تعداد روز افزونی از ایستگاه­های دائمی که با هدف انجام مطالعات ژئوفیزیکی و لرزه­شناسی نصب و راه­اندازی شده­اند، اکنون در بسامدهای لرزه­ای مانند یک هرتز عمل می­کنند. یک گیرنده­ GPS می­تواند به گونه ای دقیق حرکات زمین را در مقیاس­های زمانی زمین شناسی (مثال: ۱mm/yr) و لرزه­ای (مثال: ۵۰۰ mm/yr) اندازه­گیری کند. در این پژوهش شکل­موج­های لرزه­ای حاصل از ۱۳ ایستگاه GPS در فاصله­ کانونی ۳۶ تا ۷۴ کیلومتر از زمین­لرزه­ سن سیمون ۲۰۰۳  واقع در ایالت کالیفرنیای جنوبی (ایالات متحده) تعیین شده است. در این مقاله قابلیت­های روش نسبی تعیین موقعیت با بهره­گیری از داده­های با آهنگ بالا (۱ ثانیه) بررسی و جابه جایی­های لرزه­ای با جابه جایی­های حاصل از انتگرال­گیری رکوردهای لرزه­نگاری مقایسه و درست آزمایی شده است.

GPS آهنگ بالا, لرزه شناسی, زمین لرزه سن سیمون