بررسی انواع جناس(موسیقی درونی) در دیوان حافظ

شعر، انتقال تجربه از طریق فراهم نمودن شگردهای غیر منتظره است. ترکیب سازی یکی از شگرد های برجسته سازی محسوب می شود. آشنایی حافظ با روابط پیچیده نظام آوایی کلمات، زنجیره ای از گوشنوازترین قوافی را در کنار دیگر تناسبها و تضادها، صنایع بدیعی و اشارت های پنهان و آشکار آوایی و معنایی پدید آورده است، در ترکیبات شعری او جلوه های گوناگون موسیقی به چشم می آید. موسیقی، از لوازم و واجبات زیبایی های بصری و شنوایی است. این تحقیق در پی آن است تا مشخص نماید که حافظ چگونه با استفاده از چه طرفند هایی نوای خوش موسیقی را دراشعارش جاری کرده است،وبا کلام یکی از جنبه های زیبای شناختی بیشترین تاثیرگذاری را درموسیقی شعر به انجام رسانده است براین اساس پژوهش حاضر به این نتیجه رسیده است که در موسیقی درونی شعر حافظ کاربرد جناس بیش از همه جناس تکرار پربسامدترین آرایه بدیع به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

جناس ، موسیقی درونی ، حافظ