بررسی خصوصیات پوشش گیاهی گونه Atiplex lentifotmis در اثر وجود مواد سوپر جاذب در خاک

استقرار پوشش گیاهی مناسب بهترین راه کنترل اراضی در معرض خطر بیابانی شدن در مناطق خشک و نیمه خشک است. عمدتا مشکل کمبود بارش، نامناسب بودن فصل ریزش آن همراه با تبخیر و تعرق بالا باعث از بین رفتن نهال ها و شکست پروژه های بوته کاری و نهال کاری می شود. بنابراین اگر به طریقی بتوان درصد موفقیت پروژه های نهال کاری را با استفاده از تکنیک های نوین افزایش داد، گام مهمی در احیاء اراضی بیابانی و جلوگیری از پیشروی بیابان برداشته خواهد شد. بنابراین پژوهش حاضر به تاثیر دو ماده سوپر جاذب استاکوزورب (سطح ۰/۱ و ۰/۳ درصد حجمی) و ماده معدنی زئولیت (سطح ۱۰ و ۱۵ درصد وزنی) بر افزایش توان ذخیره سازی آب در خاک تحت کشت گونه Atriplex lentiformis در خاک سبک شنی ۷۰% و ۸۰% در دو حالت آبیاری کم و معمولی پرداخته است. این تحقیق در ایستگاه تحقیقاتی مرکز بین الملل بیابان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در شهرستان سمنان صورت گرفت. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار صورت گرفت. تجزیه و تحلیل در نرم افزار MSTAT-C انجام پذیرفت. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سطوح مختلف روش آبیاری، میزان درصد شن و ترکیبات سوپرجاذب نشان داد که حداکثر ارتفاع نهال از ترکیب تیماری ۰/۳ درصد حجمی استاکوزورب + میزان ۷۰ درصد شن با روش آبیاری معمولی، معادل (۷۹/۶۷ سانتی متر) به دست آمد که اختلاف معنی داری با کلیه تیمارهای روش کم آبیاری و تیمارهای شاهد و ۰/۱ درصد حجمی استاکوزورب در روش آبیاری معمولی داشت. از نظر قطر بزرگ و کوچک تاج پوشش، بیشترین میزان (به ترتیب معادل ۴۹/۳۳ و ۲۱/۶۷ سانتی متر) مربوط به ترکیب تیماری ۰/۳ درصد حجمی استاکوزورب + میزان ۷۰ درصد شن + روش آبیاری معمولی بود که اختلاف معنی داری با تیمارهای شاهد و ۱۰ درصد وزنی زئولیت در روش آبیاری معمولی و همچنین کلیه ی تیمارهای روش کم آبیاری داشت.

کلیدواژه ها:

استاکوزورب ، تاج پوشش ، کم آبیاری ، قطر بزرگ