بررسی خصوصیات فیزیوگرافی حوزه ی آبخیز دانشگاه شهرکرد

مطالعات فیزیوگرافی در مدیریت مرتع و حوزه های آبخیز از جهات مختلف مورد توجه است، به ویژه آنکه در این بررسی ها تاکید روی شناخت وضعیت کلی حوزه ها و زیرحوزه ها و چگونگی جریان آبراهه هاست. در بررسی و برنامه ریزی مسائل خاک نیز طراحان همواره با حوزه آبخیز سروکار پیدا می کنند. از این رو لازم است حوزه های آبخیز از نقطه نظر سطح و ابعاد مورد مطالعه قرار گیرند. محدوده مورد مطالعه در این تحقیق، حوزه آبخیز دانشگاه شهرکرد، بخشی از شهرستان شهرکرد به مساحت ۱۰/۶۸ کیلومتر مربع می باشد. محدوده دارای ۴ زیرحوزه با محیط ۲۸/۵۹ کیلومتر بوده و شاخص هایی نظیر وسعت، محیط، طول حوزه، طول آبراهه ی اصلی، شیب، زمان تمرکز و شاخص های ارتفاعی نظیر ح داقل و حداکثر ارتفاع و متوسط ارتافع می باشد که با استفاده از نرم افزار ArcGIS بررسی شدند. نتایج نشان داد که حوزه دارای شکل کشیده با ضریب فشردگی ۲/۸۱ بوده که نشان دهنده فعالیت زمین ساختی نسبتا بالا در این ح وزه است و درصد شیب غالب آن میانگین ۴۵ درصد و جهت شیب منطقه غالبا جنوب غربی که نشان دهنده میکروکلیمای خشک تر با خطر فرسایش بیش تر است. تعداد ۱۷۱ آبراهه با مجموع طول ۴۸/۷۸ کیلومتر نیز برآورد شد و براساس روش شاخه درختی برای رتبه بندی آبراهه ها سازنده های درشت دانه مانند کنگلومرا، ماسه سنگ، آهک و همچنین سنگ های ولکانیکی در منطقه وجود دارد. این داده ها با عملکرد گسل تراستی پنجه در شمال ناحیه مورد مطالعه مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

حوزه آبخیز ، دانشگاه شهرکرد ، مطالعات فیزیوگرافی ، زیرحوزه ، ArcGIS