م خسروی - دانشجوی دکتری بیابان زدایی، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان
ع.ا ذوالفقاری - دانشیار گروه مدیریت مناطق خشک، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان
س.ح کابلی - استادیار گروه مدیریت مناطق خشک، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان
ح غفاری - استادیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز

امروزه، پدیده شوری به عنوان یک مشکل جدی مطرح می باشد و هر روز بر گسترش آن افزوده می شود. دانستن نحوه توزیع مکانی شوری خاک برای مدیریت زمین، مدیریت منابع، کنترل تخریب خاک ضروری است. هدف اصلی این تحقیق، پیش بینی توزیع مکانی شوری خاک با استفاده از نقشه برداری رقومی خاک در اراضی مرتعی حوضه دامغانرود است. برای رسیدن به این هدف، مجموع ۱۱۰ نمونه خاک از عمق ۰-۳۰ سانتی متر جمع آوری شد و EC آن ها با ایسیمتر اندازه گیری شد. متغیرهای محیطی از تصاویر ماهواره ای لندست سنجنده OLI استخراج گردید. مدل جنگل تصادفی (RF) جهت ارتباط میان متغیرهای محیطی و شوری خاک استفاده شد. مدل کالیبره شده با عتبار سنجی متقابل ۱۰ برابر شد. همچنین، ریشه مربعات خطای (RMSE) و ضریب تعیین ((R(۲) برای تعیین عملکرد مدل استفاده شد. مطابق با نتایج RMSE و (R(۲، مدل RF با مقادیر (۶/۷، ۰/۶۶) برای پیش بینی شوری خاک دارای الگوی فضایی بودند. همچنین، نتایج نشان داد مهمترین متغیرهای محیطی برای پیش بینی شوری خاک باندهای مرئی (۲، ۳، ۴) و شاخص های شوری نرمال شده و روشنایی بود. نتایج توزیع مکانی شوری نشان داد مناطق مرکز و شمال شرقی حوضه با داشتن (EC>۲۰؛<۴۰) جزئی مناطق پرخطر و منطقه حاشیه ی غربی حوضه در محدوده مناطق با خطر متوسط و مناطق حاشیه جنوبی در محدوده مناطق کم خطر (EC<۴) قرار گرفته است.

طبقه بندی شوری خاک، جنگل تصادفی، متغیر محیطی، توزیع مکانی