ظرفیت چرای کوتاه مدت مراتع ییلاقی طالقان

تعیین ظرفیت چرا، یکی از اساسی ترین موارد در اداره مراتع است و عدم رعایت آن، یکی از عوامل تخریب مرتع است. هدف از این پژوهش، تعیین ظرفیت چرا در طرح های مرتع داری، مقایسه شد. نتایج نشان داد که ظرفیت چرای مراتع منطقه، بر مبنای مدل کوتاه مدت، معادل ۳۲۴۴۷ راس گوسفند فشندی به وزن ۶۰/۷ کیلوگرم می باشد که به طور میانگین، ۲/۱ هکتار از مراتع منطقه برای چرای یک راس دام توصیه می شود. ظرفیت چرای مراتع منطقه، بر مبنای روش رایج تعیین ظرفیت چرا در طرح های مرتع داری، معادل ۶۹۶۵۱ راس گوسفند فشندی می باشد که به طور میانگین، یک هکتار مرتع برای چرای یک راس دام، لازم می باشد. این اختلاف، ناشی از عدم توجه به عوامل موثر در محاسبه ظرفیت چرا در طرح های مرتع داری است. این مسئله، سبب وجود دام مازاد شده که چرای مفرط و در نهایت تخریب مرتع را در پی دارد؛ بنابراین بهتر است برای محاسبه ظرفیت چرا، علاوه بر کمیت علوفه، کیفیت علوفه و نیاز انرژی متابولیسمی معادل واحد دامی چرا کننده در مرتع نیز درنظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

حد بهره برداری مجاز ، خوش خوراکی ، ظرفیت چرا ، کیفیت علوفه ، نیاز روزانه دام